สุภาษิต

สุภาษิต หรือ ภาษิต  หมายถึง ถ้อยคำที่กล่าวแนะนำ  สั่งสอน เตือนสติ ด้วยหลักความจริง ส่วนมากเป็นคำคล้องจอง  มีการสืบทอดมาแต่โบราณและแต่ละชุมชน กระทั่งแต่ละเหล่าอาชีพก็มีสำนวนของใครของมันคล้ายกันบ้าง แตกต่างกันไปบ้าง ทั้งนี้เพราะที่มาไม่เหมือนกันแต่โดยความหมายมักเทียบเคียงกันได้ แม้แต่ภาษาต่างวัฒนธรรมก็ยังมีส่วนคล้ายกันในทางอุปมา 

ตัวอย่างสุภาษิตไทย

         จงเอาเยี่ยงกา แต่อย่าเอาอย่างกา หมายความว่า ควรเอาแบบอย่างในสิ่งที่ดีเท่านั้น สิ่งที่ไม่ดีก็ไม่ควรทำตาม เหมือนกามีความขยันตื่นแต่เช้าเพื่อบินไปหาอาหาร เป็นคุณลักษณะที่มนุษย์ควรถือเป็นแบบอย่าง แต่ในทางที่ไม่ดีของกาที่ไม่ควรเอาแบบอย่างก็คือ กามีนิสัยขี้ลักขี้ขโมย
          ถ่มน้ำลายรดฟ้า  ใช้เป็นความ หมายถึง  คนที่คิดร้ายหรือดูหมิ่นบุคคลที่สูงกว่า  คำว่า  "ถ่มน้ำลาย"  เป็นที่เข้าใจกันทั่วไปเกือบทุกชาติแล้วว่า  คือการแสดงกิริยาดูถูกดูหมิ่น  และมักใช้เป็นกิริยาแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นได้ชัด  แตกต่างกับลักษณะของการ  "บ้วนน้ำลาย"  เมื่อพูดว่า  "ถ่มน้ำลายรดฟ้า"  ก็หมายถึง การถ่มน้ำลายขึ้นไปที่สูงคือฟ้า น้ำลายนั้นก็ย่อมจะตกลงมาถูกหน้าตาของตนเอง ความหมายจึงอยู่ที่ว่า  การดูหมิ่น  หรือคิดร้ายต่อบุคคลที่สูงกว่าหรือที่เคารพทั่วไป  มักจะกลับเป็นผลร้ายหรืออภัยแก่ตนเองได้